Wel een leuke studie, maar geen goede resultaten....

Het kostte hem zoveel moeite om studiepunten te halen en eigenlijk wist hij best waardoor het kwam, maar het anders aanpakken, dat lukte ook niet.

Hij had onder andere last van startproblemen, “hoe kom ik aan de slag”. Hij verspilde veel tijd, daar kwam hij (nog net niet te) laat achter. Aan tijd indelen en planningen maken, deed hij niet. Hij studeerde wel, op zijn manier, maakte ook tentamens, maar werd steeds nerveuzer als er een tentamenuitslag binnen kwam, liever geen uitslag dan een slechte uitslag. Intussen kwam dat zijn gemoedsrust niet ten goede en liep hij met een knagend gevoel rond. Niet bevorderlijk voor de voorbereiding op volgende tentamens. Zijn motivatie kreeg een knauw, ondanks dat hij het wel een boeiende studie vond… en nu zat hij ook nog met al die herkansingen in zijn maag.

Zijn ouders stelden coaching voor, zij realiseerden zich dat hun zoon nog niet de vaardigheden in huis had om zelfstandig te kunnen studeren. Niet zo gek hoor, neem een willekeurig boek over het tiener- of puberbrein en je leest dat niet alle studenten direct de regie over hun studie kunnen nemen.

Ook deze student ging met de aangeboden adviezen aan de slag én behaalde de gewenste resultaten. Wat deed de geboden hulp nou? Hij leerde hoe hij een planning kon maken en vooral hoe hij zich aan de planning kon houden, leerde prioriteiten stellen, hield met gemak de stof bij (doelgericht en effectief studeren) en al met al gaf het hem rust en plezier. Hij ging ook weer genieten van het studentenleven: “Dat verschil merkte ik echt, door alle stress werd ook het sporten en de ‘derde helft’ daarna een drama, want ik wist dat ik niet goed bezig was”. Hij kreeg ook meer zelfinzicht, wat hem hielp om beter te studeren.