Een kijkje in mijn werkweek

Maandagochtend 7 uur: appje van N. “Ik zit in de trein, ben om 9.30 uur op Leiden Centraal”. N. komt uit Almelo, zit in 5 vwo, is zo’n jonge knul die alle kanten op kan, breed pakket, op de basisschool een groep overgeslagen, dus nog hartstikke jong. Hij is serieus bezig met het studiekeuzeproces, al naar open dagen geweest en denkt aan medisch gerelateerde studies of piloot worden. Maar met zijn brede interesse vindt hij alles leuk. Na een leuke ochtend, persoonlijk interview gedaan, testen online gemaakt en samen geanalyseerd, stapt N. weer in de trein terug. Hij laat mij achter met een pak huiswerk, want nu ga ik verder aan de slag. ”Die ga ik uitdagen”, denk ik. Een week later hebben we samen met zijn ouders een leuk gesprek waar ik nog meer hoor over N. Ik toon hem mijn lijst met studies om naar te kijken, die was wat breder dan waar hij zelf al aan had gedacht… nu is N. weer aan zet. Leuk traject hoor, N. is enthousiast en gemotiveerd en ik ben blij dat hij in 5 vwo zit, we hebben nu ruim de tijd om een goede studiekeuze te maken.

’s Middags kwam D. langs. Ik schrijf alle kandidaten met kerst om te vragen hoe de start van hun studiejaar is gegaan en of de studie bevalt. Zo kan ik bijhouden of het gegeven advies goed is geweest. D. pakte deze vraag meteen op om nog eens langs te komen en te praten over zijn mogelijkheden na zijn mbo niveau 3 opleiding. Dat was een leuk gesprek. D. heeft nog even te gaan, maar hij denkt vooruit en wil nog graag veel leren. “Mag ik nog eens langskomen?” Natuurlijk, voor een gesprek met zo’n gemotiveerde jongen maak ik altijd tijd.

Dinsdag verslagen schrijven (iedere kandidaat krijgt een verslag van het studiekeuzetraject) en W. komt langs. W. is een jong meisje dat wel al over haar toekomst nadenkt maar helaas op school nog niet de smaak van werken te pakken heeft. Op dit moment gaat het dus niet zo lekker, maar zij geeft eerlijk toe dat zij er tot nu toe nog niet zoveel aan heeft gedaan en nu begint school het te hebben over afstromen…. En wat moet zij dan? Na een uurtje kletsen kom ik er achter dat zij echt nog wel de intentie heeft om er iets aan te doen… we gaan ervoor. We zijn gestart met wekelijkse begeleiding om te kijken of planning van haar huiswerk gaat helpen. Daarna komt de studiekeuze wel, we hebben nog even de tijd, eerst even goede cijfers halen.

Tussendoor mailt S. zijn planning door. Ik ben zijn 2e coach, hij is een topsporter en heeft dus al een coach op sportgebied. Discipline om te sporten is geen enkel probleem, dat doet hij al van jongs af aan. Nu gaat hij op voor de 21+ toets om aan een hbo-opleiding te mogen starten en heeft hij ook discipline op het gebied van leren nodig…. Hij heeft mijn ‘pitbull-momenten’ al meegemaakt, zodra hij zich niet aan de wekelijkse afspraak houdt, krijgt hij een appje waar de planning blijft. Hij ziet er het nut van in en aanvaart mijn soms strenge aanpak. Handig is dat ik nu inzage heb in zijn agenda, zo houd ik hem bij de les!

Woensdag: J. heeft het studiekeuzetraject met mij samen gedaan, maar gaat een zware selectie tegemoet. Daar is hij zich van bewust, hij vraagt zich af hoe hij dat aan moet pakken. Samen hebben we de site van de opleiding bestudeerd en gekeken hoe hij zich kan voorbereiden. Uiteindelijk ook nog een stuk van een capaciteitentest ‘geoefend’, het is namelijk altijd handig als je weet waar je op moet letten bij bepaalde onderdelen. Deze oefening pakte goed uit, en J. ging vol zelfvertrouwen naar de selectie dag. Aan het einde van zijn selectie dag kreeg ik een blij appje, “ben door naar de volgende ronde”!

Donderdag: Met veel succes kwam A. in het laatste jaar van haar opleiding  terecht. Nooit een jaar gedoubleerd, minors in het buitenland gedaan, alles was goed gegaan. Maar nu opeens, nu zij op zoek moet naar haar laatste stageplek, loopt zij vast. “Hoe schrijf ik nou over mijzelf? Wat zijn mijn vaardigheden”? Wat is er nou aan de hand met A.? Eigenlijk niet zoveel, ze is jong en heeft tot nu toe zichzelf nog nergens hoeven te verkopen. Dat moet zij nu wel gaan doen en dat blijkt lastig voor haar te zijn.
Na het eerste gesprek stelde ik A. voor om een vragenlijst met persoonlijkheidskenmerken te maken, dan krijg je een beeld van jezelf en kun je makkelijker verwoorden waar je goed in bent. Daar zag zij het nut wel van in. Met de uitslag van de persoonlijkheidsvragenlijst wordt het beeld gegeven van A. zoals zij zichzelf ziet, dat is wel belangrijk, want je kunt iemand niet even omturnen voor een vacature en dat moet je ook helemaal niet willen. Intussen pakten wij de vacature erbij van het bedrijf waar zij graag stage wilde gaan lopen. Bij het zien van de uitslag van de persoonlijkheidsvragenlijst zagen we direct dat haar persoonlijkheidskenmerken aansloten bij de eisen die werden gesteld in de vacature.  A. zag dat zelf ook in en kreeg meer zelfvertrouwen. Samen hebben we de brief opgesteld en vol enthousiasme heeft A. de brief verstuurd. Ik was totaal niet verbaasd toen A. binnen mum van tijd werd uitgenodigd voor een gesprek en een dag later hoorde dat zij mag beginnen.  A. had alles in huis wat het bedrijf nodig had, met 2 gesprekken en wat mailtjes was A. voldoende geholpen. Het bedrijf zal een goede stagiaire aan haar hebben!

En dan komt E. ’s middags langs, hij volgt een opleiding aan het ROC, gaat 1 dag per week naar school en 4 dagen per week naar zijn werkleerplek. Hij wil niet meer naar school, maar is nog leerplichtig. School vindt hij niet zo nuttig: “ik kom er toch wel”. E. heeft een studiekeuzetest gemaakt en we hebben een uitgebreid gesprek over de uitslag. Daarin komen duidelijk zijn ambities aan bod, hij kan enthousiast vertellen over hoe hij zijn toekomst voor zich ziet. Ik laat hem lekker praten en intussen maak ik notities van wat hij allemaal zegt. Uiteindelijk koppel ik dat aan hem terug en vraag hem lachend of hij ook denkt dat hij op die ene dag per week op school niets nuttigs meer leert…, hij kijkt wat beduusd, hij vindt school echt niet leuk, maar ik hoop dat hij nu zelf inziet wat er voor hem nog te halen valt op school, zodat hij zijn toekomstdromen kan realiseren. Ik hoop van harte dat ik hem in onze gesprekken heb kunnen overtuigen om op school te blijven, maar de eerlijkheid gebiedt dat ik dat bij het schrijven van dit blog nog niet van hem heb gehoord.

En zo is er weer een week voorbij. Van al deze leuke dagen krijg ik veel energie. Ook erg gezellig om op vrijdagavond bij vrienden te gaan eten waar hun eerste jaars studerende zoon net even thuis is. Vorig jaar heb ik hem getest en hij gaat als een speer door zijn studie heen, terwijl hij ook lid is van een studentenvereniging én in een studentenhuis woont. Het kan dus gewoon wel als je de juiste studie hebt gekozen. Helaas is dat voor vele medejaargenoten van hem niet het geval vertelde hij, “en ze weten ook echt niet wat zij nu moeten gaan doen”. Hij heeft wat visitekaartjes mee genomen, ik ben benieuwd of zij langskomen.